Kutia to jedno z 12 obowiązkowych dań wigilijnego stołu. Jednak tradycja upada. Mało kiedy chce się nam wykonać tę tradycyjną potrawę. Wymaga trochę trudu i czasu. Nie każdy lubi. Często zastępujemy go kluskami z makiem. Na naszym stole w tym roku zagościły obie te potrawy. Łazanki z makiem i prawdziwa kutia. Powiadają, że kluski z makiem to potrawa z Wielkopolski, a kutia jest potrawą z Kresów. Bliżej nam, jak dalej do nich, więc trzeba podtrzymać tradycję wigilijnego stołu z kutią. Na Litwie, Ukrainie i Białorusi kutię robiono z pszenicy obtłuczonej z łusek (w lnianym woreczku); miodu i słodu oraz maku. Dodawano bakalie oraz mleko, często to pochodzące z ucierania maku. Dzisiaj wzbogacamy kutie o bakalie wcześniej niedostępne w wiejskiej chałupie. Najważniejsze przy wykonywaniu kutii jest dobre oczyszczenie pszenicy. Zalewano ją na noc wrząca wodą. Gotowano. Odcedzano. Potem ponownie zalewano świeżą wodą i gotowano do miękkości ok. 3-4 godzin. Po odcedzeniu łączono z utartym w makutrze makiem i bakaliami. Dosładzano miodem lub cukrem pudrem. Schładzano. Podawano ze słodką śmietanką. Na Białorusi często zastępowano pszenicę pęczakiem. Dzisiaj często zastępuje się ją ryżem. Kutię jadano nie tylko na słodko. Także na słono. Była to potrawa na Wigilię, Nowy Rok, Dziady. Podawano ja także na stypach. Białoruskie bóstwo zimy ZIUZIA jest związane z kutią. Kutia była potrawą obrzędową, przygotowywaną z myślą o tym bóstwie. W naszej tradycji należało kutią rzucić (gospodarz) pod sufit. Tyle będzie kop żyta lub pszenicy ile ziaren przyklei się do powały. Do dzisiaj tak wróżą gospodarze z biłgorajskiego. Zatem podtrzymujmy tradycję. Wystarczy jedna szklanka pszenicy bez łusek i jedna szklanka maku. Jeszcze pół szklanki miodu płynnego. Bakalie takie jak orzechy włoskie i laskowe trochę rodzynek. Jak kto woli także inne słodkości np. figi, daktyle, migdały, skórka pomarańczowa i cytrynowa. Jak dla mnie, przepis mojej synowej jest bardziej zbliżony do oryginalnych, więc polecam serdecznie.
kutia
kutia.
kutia
łazanki